Zamek Dolny stał się stałym centrum politycznym, religijnym i kulturalnym Litwy w XV wieku. Aleksander Jagiellończyk rozpoczął przebudowę zamku, który miał się zmienić z twierdzy przystosowanej do obrony w luksusowy pałac. Zamek uzyskał styl renesansowy, gdy odbudową zajął się Zygmunt I Stary wraz z żoną Boną Sforza. Prace kontynuował również jego syn Zygmunt II August. Ściany pałacu były pokryte drogimi tkaninami, podłogi były wyłożone ceramicznymi płytkami, pomieszczenia ogrzewały glazurowane piece kaflowe. Ściany komnat zdobiły wyrafinowane gobeliny, trofea myśliwskie.
Budowniczych wzywano do pałacu również po tym, jak Zygmunt II August poznał Barbarę Radziwiłłównę. Aby móc łatwiej niezauważenie dostać się do ukochanej, Zygmunt II August polecił zbudować potajemne przejście do pałacu Radziwiłłów. Po kilku latach spotkań odbył się potajemny ślub. Jemu sprzeciwiała się nie tylko królowa Bona, ale również Sejm. Chcąc odciągnąć uwagę żony od niecichnących plotek, Zygmunt II August zaczął organizować w pałacu niekończące się uczty, wieczory taneczne, bale maskowe i turnieje rycerskie. Gdy Barbara zachorowała i zmarła, Zygmunt polecił obić ściany pałacu czarną tkaniną, a sam do końca życia zakładał tylko żałobne czarne szaty.
Zamek Dolny w Wilnie znowu rozkwitł pod rządami dynastii Wazów. Pałac w Wilnie stał się wykwitną rezydencją, w której decydowano w ważnych sprawach politycznych Europy Środkowej, Wschodniej i Północnej. Na uroczyste kolacje w kuchni pałacowej przygotowywano nawet około 70 potraw. Po posiłku był teatr. Za czasów Władysława Wazy w pałacu było zatrudnionyc...