• Pałac w Syłgudyszkach powstał około 1830 roku, gdy właścicielem był Antoni Jałowiecki. Otrzymał wdzięczne kształty. Do budynku prowadził północny fronton renesansowy. Pałac powstał jako rezydencja magnatów z pokojami mieszkalnymi, salonem, jadalnią i biblioteką. Wnętrze były zdobione ornamentami roślinnymi i geometrycznymi. Później nieraz pałac zmieniał przeznaczenie. Po I wojnie światowej założono tutaj klasztor salezjanów. Pokoje przekształciły…
  • Spichlerz w zespole dworskim w Syłgudyszkach powstał po zakończeniu budowy głównego pałacu w 1843 roku. Do budowy robotnicy wykorzystywali olbrzymie kamienie. Fasadę i okna spichlerza zdobiły obramowania z czerwonej cegły. W spichlerzu trzymano zboże, mąkę, przedmioty codziennego użytku, narzędzia rolnicze. Po opuszczeniu Syłgudyszek przez właścicieli, spichlerz opustoszał. Aby wykorzystany materiał nie został zmarnowany, z kamieni…
  • Lodownię, która zastąpiła właścicielom dworu lodówkę, w Syłguszkach zbudowano w końcu XIX wieku. Parterowy budynek był zagłębiony w ziemię. Zimą robotnicy z dworu nosili do lodowni góry brył lodu. Dzięki topniejącemu lodu niska temperatura w lodowni utrzymywała się w ciągu całego roku. Piwnica lodowni w Syłgudyszkach była połączona z pałacem kamiennym murem.
  • W 1898 roku, władający dworem, Bolesław Jałowiecki postanowił odnowić budynki gospodarcze. Jednocześnie na obszarze dworskim powstały obora i stajnie. W oborze trzymano stado bydła rasy Angler, w stajniach parskały konie robocze. Oba budynki zbudowano z olbrzymich kamieni. Zatrudnieni przez gospodarza robotnicy toczyli i murowali kamieni. Sam ziemianin dużo czasu poświęcał pracom, związanym z przeprowadzeniem drogi…
  • Park w Syłgudyszkach założono w końcu XIX wieku. Posadzono w nim 22 gatunki drzew i krzewów. Rośnie tutaj modrzew japoński, irga błyszcząca, klon tatarski. Nawet kilka kwartałów lasu obsadzono modrzewiami. Do spacerów wytyczono aleję lipową o długości 150 metrów. Wokół pałacu posadzono róże. Przy pałacu były lustra, których liczba została podwojona. Od zapachu i kolorów…
  • Grodzisko w Syłgudyszkach często jeszcze nazywane jest Dryžiai. Tę nazwę nadali miejscowi ze względu na niedaleko znajdującą się wieś Dryžiai. Podłużne grodzisko otaczają bagniste wąwozy. Strome zbocza grodziska miejscami osiągają 8-14 metrów wysokości. Na samej górze wcześniej znajdował się nasyp. Podczas orki został zniszczony. Na zboczach można zobaczyć taras o szerokości około 30 metrów. U…
  • Na obrzeżach wsi Stanėnai w kurhanach otoczonych wieńcem kamiennym spoczęli ludzie, mieszkające w tych okolicach w V-VIII w. Nasypy kurhanów w Stasiūnai otaczają kamienne ogrodzenia. W sumie znajduje się tutaj 17 kurhanów. Wysokość nasypów sięga niemal jednego metra. Podczas wykopalisk znaleziono w kurhanach 3 żelazne topory i grot.
  • Znajdującą się na cmentarzysku wsi Dryžiai kapliczkę postawiono w 1988 roku. Na podstawie wzoru z 1871 roku kapliczkę otworzyła cała grupa artystów:  Giedrius Stulpinas, Audrius Krulis, Rytas Margeris, Irtas Zmuida, Darius Žukas. Część górną kapliczki, która stanęła wśród drzew, wieńczył czterospadowy daszek, zdobiony ornamentem ząbków i łuków. Przykrywał on figurkę ukrzyżowanego. Nad kapliczką umieszczono zwyczajny…
  • Na cmentarzysku w Geniakalnis jeszcze w XVI wieku wraz ze zmarłymi chowano średniowieczną broń, przedmioty codziennego użytku i ozdoby. W 1998 roku na oddzielnym pagórku o wysokości 2 m znaleziono 6 średniowiecznych grobów, gdy w tym miejscu przyprowadzano prace melioracyjne. Gdy spycharkami zaczęto spychać ziemię, na powierzchni ukazały się kości ludzkie i znaleziska średniowieczne. Podczas…
  • W okolicy miejscowości Subiškis na cmentarzysku kurhanowym, który rozciągał się na długości kilkaset metrów, znaleziono 75 grobów. W nich chowano zmarłych w IX-XII wieku. Nasypy o wysokości ponad metr, otaczały jamy i rowy. W 40-tych latach XX w. przeprowadzono badanie i w kurhanach znaleziono nie tylko ślady pochówków ludzkich. Po usunięciu górnej warstwy, na cmentarzysku…
  • Garb o wysokości około 20 metrów i długości prawie pół kilometra, który w okolicy jest widoczne z daleka, otrzymał nazwę Święta Góra (po lit. Šventakalnis). Świętą Górą nazywa się tylko część najwyższą góry. Część niższą nazwano Atauga, inni nazywali górą Pušalotas lub Pušelė. Wszystkie zbocza góry obrosły sosnami i krzewami. Tylko po wejściu na górę…