СЯДЗІБА МАЁНТКА ПАЛЕСЮС

В маёнтку Палесюс в XVII в. стаяў драўляны асабняк, у якога былі два крылы. В хляве трымалі пару кароў, авечак, коз і ніводнага каня. Такі бедны маёнтак в 1736 годзе прыдбаў службовец з Лівоніі Казімір Ёнас Кубліцкас. Новы гаспадар пачаў з будавання стайні. Памешчык вырашыў, што хоць бы часова можна пажыць і ў стайні. Пазней працаўнікі выбудавалі яшчэ тры каменныя гаспадарчыя пабудовы. Толькі тады гаспадар пабудаваў немудрагелісты жылы дом.
Кубліцкасы, вырашыўшы аднавіць гаспадарку, развялі шмат жывёлы, паклапаціліся пра сучасную тэхніку. Пачаўшы развіваць гандаль, спрыялі атрыманню праў мястэчка для Мелагенай, пабудавалі велізарную карчму, а насупраць яе выбрукавалі рынкавую плошчу. Калі гандаль пайшоў, была пачата будаванне касцёла.
Усе работы ў маёнтак выконвалі прыгонныя сяляне. За гэта яны атрымвалі надзел зямлі, маглі ездзіць в лес памешчыка за дровамі і на сенажаці за сенам. Прыгонныя і памешчыкі жылі дружна, таму нават пасля адмены прыгоннага права сяляне не кінулі работу. Прыбыўшыя казакі нават спрабавалі разагнаць іх нагайкамі. Да змен насілу прывыкалі і гаспадары маёнтка, якія кіравалі ў той час маёнткам унукі Казіміра Кубліцкаса. Гаспадарка пачала прыходзіць в запусценне. Маёнтак была вырашана прадаць, нейкі час ён пераходзіў з рук в рукі. Перад Другой сусветнай вайной трапіў на тэрыторыю цяперашняй Беларусі і быў нацыяналізаваны. Маёмасць разрабавана. У наш час маёнтак рэстаўраваны, тут працуе рэстаран, гасцініца, праходзяць розныя мерапрыемствы.