Park na zamku w Paniemunie zaczęto kształtować w XVII w. Wokół pałacu wykopano stawy, wytyczono aleje drzew. Jeszcze bardziej park wypiękniał, gdy majątek nabył Antoni Giełgud. W parku o powierzchni 13 hektarów usypano pagórki, przeznaczone do odpoczynku, zbudowano altanki, z których rozciągał się widok na dolinę Niemna. Po zbudowaniu tamy na rzeczce, powstał system pięciu stawów, dzielący się między sobą zasobami wodnymi. W parku zasadzono najwięcej drzew liściastych. Najstarszym drzewem, rosnącym przy południowo-zachodniej baszcie, jest dąb o średnicy 1,7 m. Później, po założeniu na zamku klasztoru, opieką nad parkiem zajęli się zakonnicy i ich podopieczni. Stawy zarybiono karpiami, dla przybyłych turystów organizowano wycieczki.