• Pałac zespołu dworskiego w Szeszolkach swój obecny wygląd uzyskał na początku XX w. Po nabyciu zespołu dworskiego przez Piotra Pawła Kończę, projekt pałacu w stylu angielskiej wiejskiej rezydencji przygotował wilnianin architekt Tadeusz Rostworowski. W półpiwnicy pałacu znajdowała się kuchnia oraz pomieszczenia dla służby. Na parterze – salon, jadalnia i biblioteka. Na górze znajdowały się sypialnie…
  • Lodownia dworu w Szeszolkach została zbudowana w XIX w. Dwukondygnacyjny budynek ma nawet osiem kątów. Zimą do lodowni dowożono bryły lodu. Lód był potrzebny do podtrzymywania niskiej temperatury w pomieszczeniu, żeby żywność się nie psuła. W sezonie zimowym we dworze w Szeszolkach ubijano wiele świń. Z wieprzowiny przyrządzano kiełbasy, solono słoninę. Pozostałe mięso zwożono do…
  • Parterowy budynek powstał w XIX wieku. W domu w stylu romantycznym mieszkał ekonom dworski. Był on jedną z najważniejszych postaci we dworze. Ekonom nadzorował gospodarstwo oraz pracowników. Podczas nawału prac musiał on szukać dodatkowych pracowników. Na początku XX wieku do domu ekonoma dobudowano przybudówkę na sprzęt stajenny. W okresie międzywojennym w lokalach mieszkalnych założono kancelarię…
  • Na dziedzińcu gospodarczo–produkcyjnym zespołu dworskiego w Szeszolkach stajnia powstała na początku XX wieku. Gospodarz dokonujący rekonstrukcji nie stronił od nowości. Do budowy budynków gospodarczych wykorzystywał rzadko w tym czasie spotykane ściany żelbetowe. W budynku dwukondygnacyjnym trzymano zaprzęgane do karety konie oraz konie robocze. Na górze znajdowały się lokale mieszkalne. Mógł w nich zamieszkać koniuszy.
  • Stykające się kątami budowle obory i stajni w posiadłości Szeszolki powstały na początku XX wieku. W dłuższym budynku w stylu neogotyckim trzymano konie. W mniejszym – krowy dojne, bydło mięsne. Bydła w tym czasie we dworze nie brakowało. Cielęta karmiono zakwasem. Dobrze utuczone sprzedawano. Krowy dojne również wyróżniały się mlecznością. Gospodarz miał założoną spółkę mleczarską,…
  • Najwięcej zysku budżetowi posiadłości przynosiła gorzelnia. Powstała ona na początku XX wieku. Gorzelnia o skomplikowanej asymetrycznej formie została wymurowana z cegieł i kamieni polnych.  Gorzelnię stanowiło pięć osobnych bloków. Każdy z nich był przeznaczony do przeprowadzania odrębnych procesów technologicznych. Naprzeciwko wykopano staw. Obok niego zbudowano elektrownię, która pompowała wodę do gorzelni. Obecnie przy gorzelni urządzono…
  • Spichrz zespołu dworskiego w Szeszolkach pochodzi z połowy XIX wieku. W jednokondygnacyjnym budynku znajdują się dwa pomieszczenia, obok kryta przybudówka. W spichrzu przechowywano zboże, mąkę, mięso, przedmioty gospodarcze, narzędzia rolnicze. Najczęściej spichrze budowano z okrągłych, ciosanych albo ciętych belek. Żeby nie zgniły, podnoszone je z ziemi na kamieniach albo drewnianych balach.
  • Dom mieszkalny w posiadłości dworskiej wzniesiono w XX wieku. Budynek jednokondygnacyjny o narożach zdobionych pilastrami, z wieżyczkami, dekorowanymi frontonami. Gdy gospodarstwo dworskie zaczęło dobrze prosperować, gospodarze musieli zatrudniać sporo pracowników. Potrzebne były pokojówki, praczki, kucharki, ochmistrzyni nadzorująca prowadzenie całego gospodarstwa domowego. W tym domu znajdowały się przeznaczone dla nich pokoje mieszkalne.
  • Park dworu w Szeszolkach został założony jeszcze przed 1855 rokiem. Późniejszy właściciel Paweł Piotr Kończa, po zrekonstruowaniu pałacu, dokonał przeróbki parku na styl francuski. Ścieżki i aleje wytyczono w zgodzie z naturalnym ukształtowaniem terenu – wzgórzami, nizinami, zakolami rzeczki. Wykopano wykładany kamieniem staw o powierzchni 0,6 hektara, obok niego biegnie aleja wysadzana czerwonym dębem. Wyjątkowo…
  • Stary cmentarz dworski w Szeszolkach wykonano w głębi parku w lesie, na stromym wzgórzu. Prowadzi do niego lubiana przez mieszkańców dworu i gości aleja czerwonych dębów. Początek cmentarza oznaczono wysokim drewnianym krzyżem. Wśród rozrośniętych krzewów i drzew można dostrzec cztery płyty z czarnego granitu z napisami. Inne groby oznaczono tylko metalowymi albo drewnianymi krzyżami.