• АЛАНТА. Панскі дом – палац У 1853 годзе на ўсходзе ад аднайменнай вёскі была пабудавана для, польскага двараніна, збудавалі летнюю рэзідэнцыю з рысамі неаітальянскага класіцізма. Гранітныя калоны для гэтага палаца польскага двараніна Тадэвуша Паца-Помарнацкага замаўлялі ў Фінляндыі, морам везлі ў Клайпедскі порт, а ў Аланту – на вазах, якія цягнулі валы. Нешырокая цэнтральная частка палаца…
  • Сядзіба АЛАНТА. Кухня Кухня размяшчалася на усходзе ад рэзідэнцыі-палаца, у цэнтральнай частцы сядзібы, у прыгожым будынку з калонамі ля дзвярэй і вокнамі з неагатычным карнізамі. Прамакутную планіроўкі дзяліў напалову калідор, з яго можна было трапіць у абедзве часткі будынка. У кухарак з ранку да вечара было вельмі шмат працы ў перыяд з вясны да позняй…
  • Аднапавярховы свіран, што цяпер стаіць на ўсходзе ад брамы, будавалі ужо ў пачатку XX стагоддзя. У чатырох яго памяшканнях месціліся розныя бытавыя рэчы. Значная частка згарэла ў 2001 годзе, вонкавыя і ўнутраныя бярвеністыя сцены абгарэлі. Пасля пажару выканалі рамонт 1/2 часткі збудавання, сфармавалі вальмавы дах, які адпавядаў былому, аўтэнтычнаму. Свіран цяпер у добрым стане. Увесь…
  • Стайня, якую пабудавалі ў 1840 годзе, падзелена на дзве часткі. У паўднёвай (меншай) частцы гэтага аднапавярховага будынка былі пакоі для конюхаў, у паўночнай частцы ўтрымлівалі коней. Мясцовыя старажылы часта ўспаміналі пра жвавых чорных коней са звонкімі бліскучымі падковамі, на якіх вясной у сядзібу прыязджаў гаспадар – польскі дваранін Тадэвуш Пац-Памарнацкі. Да аднаўлення незалежнасці Літвы у…
  • Гэты аднапавярховы флігель пабудавалі ў 1853 годзе. Каменны мураваны будынак упрыгожвалі карнізы ў некалькі шэрагаў па гарызанталі, вокны былі дэкараваны чырвонай цэглай. Падоўжная сцяна дзяліла ўнутраную прастору будынка напалову. Па абодва бакі знаходзіліся кватэры для сем’яў парабкаў, з асобным уваходам. Дзве кватэры з аднаго боку былі больш прасторнымі (два пакоі і кухня), дзве кватэры з…
  • Фасад аднапавярховага будынка ўпрыгожыў порцік з чатырма калонамі. Унутры былі чатыры аднолькавыя кватэры, а таксама пральня, якую на польскі манер называлі “прочка” (от польского “praczka” – прачка). Работніцам-прачкам не даводзілася далёка хадзіць за вадой: побач з домам была буйная крыніца, якая, як мяркуюць, і вызначыла месца будаўніцтва сядзібы. Калі пракладвалі дарогу, побач з домам для…
  • Аднапавярховы будынак (час будаўніцтва канец XIX ст. – пачатак XX ст.) з чатырма рознымі памяшканнямі па сваіх функцыях замяняў гаспадыням халадзільнік. У ніжняй частцы будынка захаваліся тры папярочныя каменныя перакладзіны. Лядоўня была заглыбленая ў зямлю прыкладна на 1 метр. Узімку зносілі з ракі ў лядоўню глыбы лёду, каб яго кавалкамі летам астуджаць харчовыя прадукты. У…
  • Аднапавярховая вяндлярня пасля будаўніцтва (канец XIX стагоддзя – пачатак XX стагоддзя) мела ўсяго адно памяшканне, яно было квадратнае, без вокнаў. Уверсе сцен прасеклі ў шахматным парадку невялікія прастакутныя адтуліны для вентылявання. Дзверы, што знаходзіліся пасярэдзіне фасада будынку, былі з арачнай перамычкай. У савецкі час будынак вяндлярні мадэрнізавалі – зладзілі аконныя праёмы, замянілі дах.
  • Аднапавярховы склад (інакш: інвентарная) пабудавалі ў той час, калі уладальнікам сядзібы Аланта з’яўляўся польскі дваранін Тадэвуш Пац-Памарнацкі. З двух пярэдніх пакояў, якія знаходзіліся ў цэнтральнай частцы будынка, былі асобныя ўваходы ў бакавыя памяшканні, дзе захоўвалася шмат розных рэчаў. Натуральнае, дзённае асвятленне забяспечвалі некалькі вокнаў, іх месцы цяпер выклалі чырвонай цэглай. У савецкі час аконныя праёмы…
  • Клуня, якую пабудавалі ў 2-й палове XIX стагоддзя, мела тры ўезды. Збожжа пасля абмалоту везлі праз двухстворкавыя вароты, якія знаходзіліся пасярэдзіне пабудовы. На жаль, пасля пажару 1999 года ад клуні засталіся толькі каменныя сцены. Над імі ў 2000 годзе вывелі сцены з сілікатнай і керамічнай цэглы, паклалі жалезабетонныя бэлькі і наноў пакрылі дах.
  • Аднапавярховы хлеў быў пабудаваны ў гаспадарчым двары для ўтрымання малочных кароў, быкоў, свіней. Аўтэнтычная ўнутраная планіроўка не захавалася. Падчас рэканструкцыі павялічылі аконныя і дзвярныя праёмы, паставілі прыбудову з сілікатнай цэглы. На жаль, у 1999 годзе згарэлі хлеў і клуня, пасля пажару засталіся толькі каменна-цагляныя сцены.
  • Ад чужых вачэй сядзібу закрывалі агароджа з варотамі. Калі вясной прыязджаў у сядзібу гаспадар, польскі дваранін Пац-Памарнацкі, ён частаваў цукеркамі прыгонных сялян ля варот. Восенню, калі гаспадар ад’язджаў, ён каля плота складваў непатрэбную вопратку, звязаную ў вузельчыкі. Ад варот засталіся два слупа вышынёй прыкладна 1 метр, декараваныя чырвонай цэглай, яны стаяць паміж стайняй і рэшткамі…
  • Уладальнік сядзібы дваранін Тадэвуш Пац-Памарнацкі па-мастацкі аформіў сядзібны парк. Выкапалі тры сажалкі геаметрычна няправільнай формы. Дрэвы былі высаджаны групамі такім чынам, што ствалы паступова спляталіся, ствараючы алеі з вялікімі і пухнатымі кронамі. Акрамя традыцыйных дрэў, у парке было нямала экзотаў. Бліжэй да сядзібы стаялі белыя мармуровыя фігуры Венеры і Юпітэра, ледзь наводдаль – скульптуры льва…