Фасад аднапавярховага будынка ўпрыгожыў порцік з чатырма калонамі. Унутры былі чатыры аднолькавыя кватэры, а таксама пральня, якую на польскі манер называлі “прочка” (от польского “praczka” – прачка). Работніцам-прачкам не даводзілася далёка хадзіць за вадой: побач з домам была буйная крыніца, якая, як мяркуюць, і вызначыла месца будаўніцтва сядзібы. Калі пракладвалі дарогу, побач з домам для работнікаў выявілі дубовыя трубы ранейшага вадаправода.
Да аднаўлення незалежнасці Літвы ў будынку былі майстэрні, пазней – кватэры; цяпер аб’ект знахозідцца ў прыватнай уласнасці.