Найстарэйшы ў сядзібе гадзінны будынак (аб гэтым сведчыць дата на падмурку – 1846) спраектаваны італьянскім архітэктарам  як мініяцюрная копія фларэнтыйскага Palazzo Vecchio. Пабудаваны – калі ўладальнікам сядзібы з’яўляўся граф Расійскай імперыі Зубаў. Гадзіннік на вежцы з чырвонай цэглы, вышыня якой дасягала 12 метраў, можна было разглядзець з чатырох бакоў.  Новы уладальнік Мікалас Агінскі для  нагляду за механізмам гадзінніка наняў майстра і пасяліў его на другім паверсе будынка. Ніжэй жыў садоўнік, ён даглядаў расліны ў памяшканнях аранжарэі, што была абсталяваная з ўсходняга боку будынку. Гадзінны будынак адасабляўся ад аранжарэі балконам і шкляной сцяной. За сцяной знаходзіліся градкі для саджанцаў.